ក្រឹត្យកំណត់សមុទ្រដែនដី ឆ្នាំ១៩៥៧ ព្រះរាជក្រិត្យ

ដកស្រង់ចេញពី៖ សៀវភៅ គណៈកម្មាធិការព្រំដែនកម្ពុជា 
បោះពុម្ភលើកទី២ ដោយលោក ស៊ាន ម៉ាសាវ៉ាង 
អគ្គលេខាធិការ គណៈកម្មាធិការព្រំដែនកម្ពុជា 
ទំព័រ ៤០ 

លេខ-៦៦២- ន.ស
៣០-១២-១៩៥៧

ព្រះបាទ...............

បានឃើញរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា

ទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ដូចតទៅ៖ 

ប្រការមួយ ៖ ចម្ងាយដែនទឹកសមុទ្រប្រទេសខ្មែរ ត្រូវរាប់ចាប់ពីខ្មែរបន្ទាត់មូលដ្ឋានត្រង់ដូចបាន បញ្ជាក់ក្នុងផែនទី ដាក់ញ្ជាប់មកជាមួយព្រះរាជក្រិត្យនេះស្រាប់។ 

ប្រការពីរ ៖ ចម្ងាយដែនទឹកសមុទ្រខ្មែរ រាប់ចាប់ពីខ្សែបន្ទាត់ត្រង់ ដែលបានពោល ហើយនៅខាងលើនោះ ត្រូវកំរិតជា ប្រាំ មីលម៉ារ៉ំាង (មួយ មីលម៉ារ៉ំាង = ១.៨៥២ ម៉ែត្រ)។ 

ប្រការបី ៖ ចម្ងាយតំបន់ជាប់សមុទ្រដែនដី រាប់ចាប់ពីព្រំប្រទល់ដែនសមុទ្រខាងក្រៅ ត្រូវកំរិតជា ប្រាំពីរ មីលម៉ារ៉ំាង ។ 

ប្រការបួន៖ ចម្ងាយផ្ទៃខ្ពស់រាបបាតសមុទ្រ ត្រូវកំរិតតាមជំរៅ ៥០ ម៉ែត្រ ហើយព្រំប្រទល់ជំរៅទាំងនោះ គឺទុកសំរាប់ធ្វើជាព្រំប្រទល់ខាងក្រៅ របស់ខ្ពង់រាបបាតសមុទ្រខ្មែរ។ 

ប្រការប្រាំ ៖ ទៅខាងជើង និង ខាងត្បូង ការកំរិតព្រំប្រទល់ទឹកសមុទ្រខ្មែរ ជាមួយប្រទេសជិតខាងជាប់គ្នា ត្រូវធ្វើឡើងតាមបន្ទាត់ខ្សែគំនូស គូសពីកន្លែងព្រំប្រទល់ ដោយកាត់ជាកែងសំយុង ទៅរកបន្ទាត់មូលដ្ឋាន ដែលមានទាក់ទងស្របគ្នា។ 

ប្រការប្រាំមួយ ៖ ព្រះរាជក្រិត្យនេះគឺសំដៅចំពោះតែទៅលើ កោះត្រល់ (ភូកុក) ជាកោះដែលប្រទេសខ្មែរ ដាក់លក្ខខណ្ឌថាត្រូវរក្សាទុក នូវសិទ្ធិប្រវត្តិសាស្រ្ត។ 

ប្រការប្រាំពីរ ៖ ជាបណ្តោះអាសន្នដើម្បីអោយមាន ចរាចរ បានដោយសេរីនុះ ព្រំប្រទល់ទឹក រវាង កោះត្រល់ គឺ កោះភូកុក និង ដីគោក ត្រូវកំរិតតាមបន្ទាត់ តាល់វិក (Thalweg) គូសទៅតាមជម្រៅ ដែលបានធ្វើរួចហើយនៅលើផែនទី សេនាធិការរដ្ឋាននាវាចរខេមរភូមិន្ទ្រ ។ 

ប្រការប្រាំបី ៖ ផែនទី ដែលមានមាត្រដ្ឋានធំ ដាក់ភ្ជាប់មកជាមួយនឹងព្រះរាជក្រិត្យនេះ ទុកជាឧបករណ៏ សម្រាប់បញ្ជាក់ខ្សែបន្ទាត់នានា ដែលប្រការផ្សេងៗ បានពោលរួចមកហើយ ពីខាងលើនេះ។ 

ប្រការប្រាំបួន ៖ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសាធារណការ និង គមនាគមន៏ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេស ត្រូវទទួលតាមមុខងាររៀងៗខ្លួន ចាត់ការប្រតិបត្តិតាម ព្រះរាជក្រិត្យនេះ។ 

ដាក់ថ្វាយសុំព្រះហស្ថលេខា ព្រះករុណាជាម្ចាស់លើត្បូង

រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសាធារណការ និង ទូរគមនាគមន៏ 

ហត្ថលេខា ៖ ទូច គិម 

ធ្វើនៅព្រះរាជវាំងយើងនៅក្រុមភ្នំពេញ

ថ្ងៃទី ៣០ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៥៧

ព្រះហស្ថលេខា ៖ ន. សុរាម្រិត

ដោយ

នាយករដ្ឋមន្រ្តី

ហត្ថលេខា ៖ សុិម វ៉ា